πρηστηροκράτωρ

-ορος, ὁ, Α

(κυρίως ως προσωνυμία τού θεού) ο κύριος τών πρηστήρων.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πρηστήρ «θύελλα συνοδευόμενη από κεραυνούς» + -κράτωρ (< κράτος, κρατώ, βλ. λ. αυτοκράτωρ), πρβλ. πλουτο-κράτωρ].